Zonsondergang..

Een zwarte teef liep in een sloom tempo over het pad dat met een kleine laag mos bedekt was. Het was een zonnige dag met een stralende zon aan de hemel. Eigenlijk was het een pracht dag. Ook voor Misha natuurlijk. Ze versnelde haar pas en kwam aan op een beekje waar ze gemakkelijk naar de oever toe kon gaan. Misha boog haar kop naar het water toe en hapte een paar stevige slokken water binnen. Eigenlijk zou je denken dat de tijd niet zo snel vooruit zou gaan. Maar dat was al een vergissing. De zon ging al langzaam onder en glinsteringen waren op het beekje te zien. Wilgen die er naast stonden wiegden met hun wilde takken door het zomerse briesje dat langs kwam. Alle warme kleuren van de regenboog kwamen op het tafereel van de hemel. Rood, oranje, geel een beetje paars. En zo nog vele warmere kleuren. Het was een prachtig zicht en Misha stond zoals elke avond er met volle genoegen naar te kijken. Ze vond het verschrikkelijk mooi en kon er maar niet genoeg van krijgen Toen de zon inmiddels al onder was gegaan kwam er plaats voor de maan en haar sterren. Ook dat was een mooi moment van de dag. Eigenlijk was Misha nieuw, ze hoopte dan ook dat ze hier nog andere honden zou leren kennen. Al was het maar een loser.

-Allone Misha&Kira.

Er kwam een wolk aan, maar die verdween al snel weer. Op zijn kont, met zijn kop naar de lucht gekeerd zat een grote zwarte Kai Ken naar de lucht te staren. De zon, die langzaam onderging, maakte een spookachtige gloed op zijn zwarte gezicht en donker rode ogen. Kira gromde zacht. 'I'm Kira. I'm the God of the New World. And you will obey me!' Dacht hij woest. Tot nu toe waren zijn dromen nog niet uitgekomen. Niemand had hem willen volgen, behalve een klein teckeltje, Misa genaamd. Hij gromde zacht en stond op. Zijn gespierde lijf was sterk afgetekend tegen zijn zwarte vacht aan. Ijsberend dacht hij aan zijn eerste baasje, die hem goed opvoedde en verzorgde. Totdat hij stierf en Kira zijn reputatie was gaan opbouwen. Op zijn poot zat nog steeds het litteken dat te zien was vanwege het ongeluk wat hij vlak daarna had gehad. Toen hij de leider van een hele groep zwerfhonden was, totdat een auto hem schepte en iedereen zijn eigen weg ging. Hij vroeg zich nog wel eens af waar iedereen was gebleven, maar die waren waarschijnlijk weg getrokken en hadden zich bij een andere groep aangesloten. Hem boeide het niet echt meer, al hoewel hij nog wel eens de leider wilde zijn. Hij was immers diegene die de wereld wilde verbeteren, en daarom 'The God of the New World' wilde worden. Hij keek naar het water dat voor hem langs ging. Zijn spiegelbeeld, die een grote zwarte reu met donker rode ogen liet zien. Hij gromde en sloeg met zijn poot in het water. Dit was zijn leven, zijn verrotte leven in een verrotte wereld. 'This world is rotten.' Zei hij zacht en sprong over het beekje heen. De andere zwarte hond had hij niet eens opgemerkt en hij ging met zijn rug naar het beekje zitten met zijn ogen gesloten, luisterend naar de geluiden om hem heen.

-Kud post T_T-

Misha rook een onbekende geur maar lette er zelfs niet op. Haar oren stonden wat meer naar achteren en haar zintuigen raakten de geur op het spoor. Er was hier nog een andere hond dan zijzelf. Een lichte grom kwam uit haar bek terwijl ze om zich heen keek en een zwarte hond opving. Het was net als zij een Kai Ken. Maar of het een goedzakkie of een slechte hond was wist ze niet. Ach ja, veel boeide het haar niet. Maar toch werd haar nieuwsgierigheid wat groter dan ze zelf verwachtte. Vol zelfvertrouwen sprong ze met haar luie kont op en liep op de reu af. Haar staart stond ietwat dominant rechtop maar dat was niet een dreigende bedoeling voor haar. Sommigen beschouwden haar altijd zo maar meestal was dat gewoon een uitdrukking voor respect tonen voor elkaar. Vanaf ze wist dat de andere een even respect toonde hield ze haar houding vriendelijk. Anders dominerend. Zonder wat te zeggen ging ze naast de reu zitten, wel op een goeie houding zodat ze rap weg kon springen als de reu wat kwaads in de zin had. Je wist maar nooit..

De hond die hij eerder niet had opgemerkt zat nu opeens naast hem. En om eerlijk te zijn, hij walgde ervan. Een lager geplaatste hond die naast hem kwam zitten en ook nog een licht dominante houding tegen hem had op gezet. Ze zou juist respect voor hem, voor Kira, moeten tonen. Maar hij hielt zich in. Zijn rode ogen keken niet opzij, maar gewoon voor zich. Alhoewel hij nieuwsgierigheid omhoog voelde borrelen deed hij er niets mee en keek niet op of om. 'This world is rotten.' Zei hij met een lichte grom in zijn stem. Deze wereld was verrot en hij moest erin leven. De moeilijkste taak van je hele leven. Hij had een pracht leven gehad, en nu was hij in deze *slechtwoordgebruik* beland. Hoe oneerlijk kon het leven zijn? Nou. Kijk maar naar zijn leven, dan wist je het. Zijn gezicht betrok even, maar hij had al snel weer zijn serieuze gezicht opgezet en zijn ogen twinkelde kwaadaardig. Hij moest het gewoon overnieuw doen. Een greep op de bekendheid doen. Hij zou de meeste beruchten en gevreesde hond worden en daarbij iedereen die hem niet aanstond vermoorden. Hij gromde zacht maar voldaan. Waarna hij opstond en zijn staart dominant de lucht in ging. Binnenkort zou hij voorbereidingen gaan treffen, honden opzoeken die hem wilde helpen met zijn doel en hem zouden steunen. Misschien. Hij bedacht zich opeens iets. De hond die naast hem zat, misschien wilde die ook wel mee doen? 'Who are you, if I may ask?' Vroeg hij toen rustig.

Misha zat nog steeds muisstil neer maar had haar staart om haar heen gekruld. Het gaf haar al meteen een veel warmer gevoel dan daarvoor. Ondanks het mooie zonnige weer waren de briesjes toch wel redelijk frisjes. Misha zuchtte en zag dat de zwarte reu opstond. Het stond hem waarschijnlijk niet aan. Nou ja, pech voor hem dan hé! Misha rolde voor kort met haar fel blauwe ogen en liet daarna haar blik op de lucht gaan. De sterren waren zo mooi..En de nacht was zo echt, zo real. Bij de zon had ze dat gevoel niet, ze vond het het lelijkste wat er maar bestond. De zon..De regen, bliksem, donder en nacht was toch veel leuker? Die zon gaf je alleen maar een veel te hit gevoel. Toen ze plots een geluid naast haar hoorde draaide ze haar blik op hem toe en luisterde naar zijn Engelse woorden. "I am Misha, and you?", vroeg ze beleefd en keek hem strak in zijn ogen aan. Ondanks ze slecht was was ze beleefd opgevoed. Een hond moest respect tonen, en dat deed Misha dan door beleefd te zijn. Ergens vroeg ze zich wel af waarom hij dat nou vroeg. Hij leek zo veel te ongeïnteresseerd. Najah, misschien had ze zich in hem vergist? Wie weet? Misha droomde er altijd al van om een eigen groep te hebben. Zo eens leider zijn en heel de wereld veroveren. Of was dat allemaal alleen maar in dromen? Ondanks ze er veel over droomde wilde ze het zo erg! "I want to be a leader for the whole world. .. And kill", zei ze luchtig maar in haar stem was een grote grom te vinden.