Pure

Naam Pure
geslacht Teefje
Ras Border Collie
uiterlijk Zwart met wit en blauwe ogen.
Karakter Ze is een lieve speelse pup, zoals de meeste van haar leeftijd. Toch kan ze soms heel erg kwaad worden als ze je niet aardig vind. Ze is een slimme leergierige pup maar van vechten weet ze nog helemaal niks. Ze is een goede pup.
Ouders Onbekend
Broers/zussen Onbekend
Pups Geen, natuurlijk.
Verleden

'Mama?' Vroeg de kleine zwart witte pup en keek over de rand van de doos, de huiskamer in. Maar het was helemaal leeg, de lichten waren uit en haar moeder was nergens te bekennen. Ze hoorde haar maagje rommelen. Ze keek er even naar, ze moest haar buikje geruststellen. 'Rustig maar buikje, mama komt zo weer terug. Dan krijgen we weer heerlijke melk,' zei ze zachtjes. Ze snapte het niet, haar moeder was er altijd als ze honger had. En nu was ze al de hele dag weg en verging zij van de honger. Hoe kon dit? En ineens hoorde ze voetstappen. Haar staartje begon te kwispelen terwijl ze haar tong uit haar bek gooide. Haar favoriete alfapupje kwam eraan en pakte haar op. Ze kefte vrolijk en begon de alfapup te likken. Ze ging lekker tegen haar aanliggen toen ze geaaid werd en een fles kreeg. Het smaakte lekker, maar het was niet zoals haar moedermelk. Toch dronk ze het gulzig op en maakte ze tevreden geluidjes. Ze werd weer in de doos gestopt en het meisje wilde net een andere pup pakken toen er weer voetstappen klonken. Snel rende het meisje weg en zag Pure haar minst favoriete lid van de alfafamilie, de alfamoeder. Toch piepte ze vrolijk en kwispelde ze, ze wilde er graag uit en hoopte dat de alfamoeder ervoor kon zorgen dat haar moeder terug zou komen. Maar in plaats van dat ze haar oppakte werd het ineens heel donker. Ze hoorde het meisje gillen en toen huilen. 'Het spijt me schatje, maar het kan niet anders. Nu Lilly dood is hebben ze geen kans. We kunnen ze beter gelijk wegdoen voordat we er teveel aan hechten,' sprak de alfamoeder. Ze hield verborgen dat ze er gewoon geen tijd en zin in had. Pure hoorde een harde klap en voelde de koude buitenlucht door haar vacht waaien. Ze hoorde de alfapup niet langer huilen. Het werd gedempt door de muren van het grote huis. Al snel was het niet koud meer. Ze begon te bewegen terwijl ze helemaal niet bewoog. Hoe kon dat nou weer? Ze viel steeds tegen haar broertjes en zusjes aan, ze kon geen goed houvast krijgen. Gelukkig duurde de rit niet erg lang. De doos werd weer opengedaan. Ze dacht dat het allemaal een grap was en duwde zich vrolijk op om te zien wanneer ze weer allemaal terugkwamen. Maar ze kwamen niet terug. Ze had een paar uur gewacht, haar broertjes en zusjes hoorde ze zachtjes met elkaar praten. Zij waren zwak, zij hadden de fles niet gehad. Maar zij wel. Ze klom moeizaam uit de doos en rende toen weg. Ze moest iemand vinden om haar en haar broertjes en zusjes te helpen. Maar die vond ze niet. Het was nacht en niemand had aandacht voor haar. Ze werd weggeduwd en weggejaagd. Er werden dingen naar haar geroepen waardoor ze het uiteindelijk opgaf. Ze vond een slaapplekje in de struiken en ging daar doodop liggen. Ze viel gelijk in slaap.